معماری ایران در دوران پس از اسلام

با سلام

معماری هر دوران، نشان از اقتدار و قدرت اقتصادی آن دوران دارد و در یک هارمونی خاص با جامعه و مدیریت آن به سر می برد. معماری دوارن پس از اسلام به خصوص در دوران صفوی سراسر قدرت، اقتدار، نظم، منطق، حساب و کتاب، مدیریت، رنگ، شادابی، و روح و جلال می باشد. مسلما بدون حضور در آن دوران و تنها از معماری آنها می توان به قدرت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آن دوران پی برد. عجب میراثی برای ما به جای گذاشته اند که آبروی ما شده است و تنها مایه افتخار ما در دوران پس از اسلام. به راستی، شما معماری امروز ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟ (نظر خود را در کامنت بگذارید) از نظر من خیلی جلف، درهم ریخته، هرکی هرکی، از خودبیگانه، رنگ باخته و بی روح، بی پایه و اساس، سرشار از ریا، هزینه بر و نابصرفه، بدون تئوری و نظریه ای خاص، و خلاصه ناراحت و آزاردهنده می باشد. دقیقا به مثابه آینه ای برای جامعه امروز ما. مثال عیان این معماری نیز مصلای تهران و اصفهان می باشد که نه در دارد و نه پیکر. به یاد آن دوران باشکوه که ایران در جهان سری بلند و برافراشته و حرفی برای گفتن داشت عکسهای زیر را با حسی نستالژیک نگاه می اندازیم.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

با این حال هروقت ماهی را از آب بگیرید تازه است. پس یا علی گو و با ما هم گام شو. 

یا حق

میرزا بنویس