تابلوهای شهری و منظر شهری

به نام خدا و با تشکر از اینکه به وبلاگ من اومدید.

یک چند مدتی بود که پستهای انتقادی برای وبلاگ نمی گذاشتم. راستش خیلی مشغول بودم. اما سعی می کردم عکسهای دیدنی بگذارم تا شما دوستان همچنان از به روزشدن وبلاگ دلگرم باشید. اما پستی که می خواهم برایتان بگذارم کوتاه و خلاصه و مفید است. چندی بود که تابلوهای خیابانی نظر من را در تهران جلب کرده بود. در بسیاری از موارد این تابلوها که بیشتر برای راهنمایی مردم می باشند چنان درهم و برهم نصب شده اند که گاهی باعث گمراهی می شوند. اما از همه اینها که بگذریم سخن دوست خوش تر است. یک نیم نگاهی به عکس زیر داشته باشید تا برگردم.

عکس اول تابلوی راهنمای سر کوچه عمم اینا! رو را نشان می دهد. کوچه عمم اینا! واقع در خیابانهای تهران است. و شماره این خیابانها را که بشمارید از اول تا دهم با اسامی مختلف گلستان و بوستان عوض می شود و در یکی از اینها خانه نقلی عمم اینا! واقع شده است. بگذریم از اینکه شمارش منطقی خیابانها به واسطه به کار بردن اسم شهدا برای کوچه ها به هم خورده است. یعنی از گلستان دوم یک دفعه می بینی تا گلستان هفتم نیست شد اسامی دیگر جایگزین آن شده اند. علی ایحال از زیبایی تابلوهای شهری و مکانیابی درست و موارد تکنیکی که بگذریم نمی دانم چرا شهرداری یک مترجم زبان استخدام نمی کند که بداند ترجمه کوچه حمیدرضا نوریان، کوچه رضایی نمی شود.و یا اینکه ترجمه کوچه حسینی، حسنی نیست و امام حسین امام سوم شیعیان بود و امام حسن امام دوم. و یا اینکه چرا شهرداری وقتی می خواهد به یک فیلسوف خارجی به نام 

Henry Corbin

احترام بگذارد اسم این آقا را به جای هنری کوربین می نویسد کربن. اگر ما نخواهیم شهرداری محترم به این اشخاص احترام بگذارد و از پس همین اسامی حسن و حسین خودمان بربیاید باید کی رو ببینیم

در هرصورت امیدوارم بودم استفاده از علائم راهنمایی نه تنها به مردم کمک کنه بلکه به منظر شهری ماهم زیبایی ببخشد. اما گویا ما هنوز اندرخم یک کوچه ایم و سیستم شهری بیش از پیش هرکی به هرکی.

امیدوارم لذت برده باشید